“დღემდე ვერ მიპატიებია საკუთარი თავისთვის... თმაზე სამედიცინო სკოჩით აკრავდნენ საკვებ ზონდს, მერე აფხრეწდნენ“ - ირინა სარიშვილის ამაღელვებელი წერილი მეოთხე გარდაცვლილ შვილს
“დღემდე ვერ მიპატიებია საკუთარი თავისთვის, რატომ არ მოვიტაცე ჩემი პატარა რიჟიკა გიორგი კლინიკიდან, სადაც ის
1. სუროგატი დედის – ფული აიღო და დაიკიდა;
2. სუროგაციის დამკვეთი დედის – ტყუპები ანუ 2 ბევრი იყო თან აქედან ერთი პრობლემური და ჯანმრთელი რომელიც იყო, ის წაიყვანა;
3. მეან–გინეკოლოგის – სუროგატსაც და დამკვეთსაც უთხრა – გზაში მოგიკვდებათო, არადა ბავშვმა 10 თვე იცოცხლა და არავის ის არ მოუკითხავს;
4. ბავშვის რეალური დიაგნოზის არმცოდნე და არდაინტერესებული მედპერსონალის (ექთნების ჩათვლით) – რიჟიკას თმაზე სამედიცინო სკოჩით აკრავდნენ საკვებ ზონდს, მერე აფხრეწდნენ და რაკი ხმა არ ქონდა დასუსტებულ ბავშვს და მარტო სახეს მანჭავდა, არ ტკივაო ამბობდნენ... აი ამათი ჩათვლით;
5.ადამიანთა გულგრილობის მსხვერპლი გახდა.
თან თავს ვერ ვპატიობ და თან იმასაც ვხვდები, რომ საავადმყოფოდან მისი გატაცებით ვერაფერს მოვასწრებდი, რადგან გვიან იყო – ის როცა დაიბადა, ჯერ დამკვეთმა დედამ, მერე სუროგატმა დედამ და მერე ყველა დანარჩენმა ფეხებზე დაიკიდა.
და მაინც არ მტოვებს ეს საშინელი გრძნობა – რომ მომეტაცა ეგებ გადარჩენილიყო. არადა ვიცი რომ ეს შეუძლებელი იქნებოდა.
ერთადერთი რაც მოვასწარი, 10 თვის განმავლობაში ყველასგან მიტოვებულმა, სრულ მარტოობაში მყოფმა გიორგიმ მოასწრო და იგრძნო დედის სითბო.“- წერს ირინა სარიშვილი.
ჰოდა ძალიან ბრძენების, საკუთარი ცხოვრების არმქონე სხვისი ცხოვრების განმკითხავების საყურადღებოდ რჩევა:
არასოდეს დაადანაშაულოთ თუნდაც ირიბად შვილის სიკვდილში ნამდვილი, ხაზს ვუსვამ – ნამდვილი მშობლები. ისინი ამას, არაფერ შუაშიც რომ არ იყვნენ, თვითონ აკეთებენ.
1. სუროგატი დედის – ფული აიღო და დაიკიდა;
2. სუროგაციის დამკვეთი დედის – ტყუპები ანუ 2 ბევრი იყო თან აქედან ერთი პრობლემური და ჯანმრთელი რომელიც იყო, ის წაიყვანა;
3. მეან–გინეკოლოგის – სუროგატსაც და დამკვეთსაც უთხრა – გზაში მოგიკვდებათო, არადა ბავშვმა 10 თვე იცოცხლა და არავის ის არ მოუკითხავს;
4. ბავშვის რეალური დიაგნოზის არმცოდნე და არდაინტერესებული მედპერსონალის (ექთნების ჩათვლით) – რიჟიკას თმაზე სამედიცინო სკოჩით აკრავდნენ საკვებ ზონდს, მერე აფხრეწდნენ და რაკი ხმა არ ქონდა დასუსტებულ ბავშვს და მარტო სახეს მანჭავდა, არ ტკივაო ამბობდნენ... აი ამათი ჩათვლით;
5.ადამიანთა გულგრილობის მსხვერპლი გახდა.
თან თავს ვერ ვპატიობ და თან იმასაც ვხვდები, რომ საავადმყოფოდან მისი გატაცებით ვერაფერს მოვასწრებდი, რადგან გვიან იყო – ის როცა დაიბადა, ჯერ დამკვეთმა დედამ, მერე სუროგატმა დედამ და მერე ყველა დანარჩენმა ფეხებზე დაიკიდა.
და მაინც არ მტოვებს ეს საშინელი გრძნობა – რომ მომეტაცა ეგებ გადარჩენილიყო. არადა ვიცი რომ ეს შეუძლებელი იქნებოდა.
ერთადერთი რაც მოვასწარი, 10 თვის განმავლობაში ყველასგან მიტოვებულმა, სრულ მარტოობაში მყოფმა გიორგიმ მოასწრო და იგრძნო დედის სითბო.“- წერს ირინა სარიშვილი.
ჰოდა ძალიან ბრძენების, საკუთარი ცხოვრების არმქონე სხვისი ცხოვრების განმკითხავების საყურადღებოდ რჩევა:
არასოდეს დაადანაშაულოთ თუნდაც ირიბად შვილის სიკვდილში ნამდვილი, ხაზს ვუსვამ – ნამდვილი მშობლები. ისინი ამას, არაფერ შუაშიც რომ არ იყვნენ, თვითონ აკეთებენ.